Θα είναι ψέμα αν μου πεις ότι η δική σου μαμά, μπαμπάς, γιαγιά ή όποιο άλλο μέλος της οικογένειας αναλάμβανε το τάισμα, δεν έχει χρησιμοποιήσει (το λιγότερο μια φορά) μια από τις παρακάτω φράσεις:
"Τελευταία, τελευταία μπουκιά για τη μανούλα!"
"Δεν σηκωνόμαστε από το τραπέζι αν δε φάμε όλο το φαγητό μας."
"Μα δεν είναι κρίμα να πάει χαμένη η τελευταία μπουκιά;"
"Όποιος φάει όλο το φαγητό του θα απολαύσει και το αγαπημένο του γλυκό!"
Η αλήθεια είναι ότι τα παιδιά τείνουν να διατηρούν για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους τις διατροφικές συνήθειες που αποκτούν από την πρώιμη ακόμη παιδική ηλικία.
Μήπως αυτό κάνει λίγο σημαντικότερη τη συμπεριφορά που θα πρέπει να έχουμε απέναντι στο ίδιο το παιδί κατά την ώρα του γεύματος αλλά και γενικότερα γύρω από το φαγητό;
Μήπως γονείς, αδέρφια και παππούδες να είμαστε καλύτερα ενημερωμένοι για το τι μπορεί να ωφελήσει και τι μπορεί να εμποδίσει τη σωστή διατροφική εκπαίδευση του παιδιού;
Ήρθε η ώρα να δώσουμε βάση στη δημιουργία μιας υγιούς σχέσης μεταξύ παιδιού και φαγητού!
Πάμε να σου πω 4 βασικά σημεία που πρέπει να προσέξεις;
Το να ακούμε το αίσθημα πείνας και κορεσμού του παιδιού, μπορώ να πω ότι ίσως παίζει τον πιο καθοριστικό ρόλο.
Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι τα παιδιά, μπορεί να μην χρησιμοποιούν λέξεις για να εκφραστούν, αλλά ξέρουν καλύτερα από τους ενήλικες αν έχουν χορτάσει ή όχι (ναι, κι όμως!). Εξάλλου, είναι φυσιολογικό να μην καταναλώνουν ακριβώς την ίδια ποσότητα φαγητού κάθε μέρα και αυτό δεν θα πρέπει να τιμωρείται.
Από την άλλη, ήξερες ότι το να ασκείς πίεση στο παιδί για να καταναλώσει περισσότερο φαγητό απ’ όσο θέλει, μπορεί να κρύβει και πολλές συνέπειες; Τι εννοώ: εάν το παιδί έχει χορτάσει και εμείς επιμένουμε, τότε μαθαίνει να αγνοεί τα σημάδια κορεσμού, κάτι που ενδεχομένως να το οδηγήσει σε υπερφαγία μελλοντικά. Άλλες φορές μπορεί να προκαλέσουμε ένα στρεσογόνο περιβάλλον στο οποίο το παιδί θα συσχετίσει την τροφή που του προσφέρουμε με αρνητικά συναισθήματα, με αποτέλεσμα να προσπαθεί να την αποφύγει στο μέλλον.
Περιορίζουμε τα έτοιμα σνακ και γλυκά και παρέχουμε στο παιδί κατά κύριο λόγο ποικιλία υγιεινών και θρεπτικών τροφίμων.
Επειδή η περιεκτικότητα του στομάχου των μικρών παιδιών είναι πολύ μικρότερη από αυτή των ενηλίκων, είναι πολύ σημαντικό αυτό να γεμίζει με τροφές πλούσιες σε θρεπτικά συστατικά που συνοδεύονται από εξίσου θρεπτικά ροφήματα, όπως φρέσκους χυμούς ή γάλα και άφθονο νερό. Είναι απόλυτα φυσιολογικό τα παιδιά να βρίσκονται, όπως και οι ενήλικες, συχνά σε πάρτι γενεθλίων, επισκέψεις ή άλλες παρόμοιες περιστάσεις. Αυτό που έχει σημασία είναι να δώσουμε στο παιδί να καταλάβει ότι παρόλο που δεν υπάρχουν "απαγορευμένες τροφές", υπάρχουν τροφές περισσότερο θρεπτικές και άλλες λιγότερο θρεπτικές. Τροφές που είναι σημαντικό να καταναλώνουμε καθημερινά γιατί μας χαρίζουν πληθώρα θρεπτικών συστατικών και άλλες που καταναλώνονται ως επί τον πλείστον σε ξεχωριστές περιστάσεις, ακριβώς επειδή είναι φτωχές σε θρεπτικά συστατικά.
Επιβραβεύουμε το παιδί κάθε φορά που δοκιμάζει κάτι καινούργιο, αποφεύγοντας όμως την επιβράβευση με γλυκίσματα ή κάτι παρόμοιο.
Εάν το παιδί είναι "δύσκολο" στο θέμα του φαγητού, αν του αρέσουν μόνο λίγες τροφές, μια καλή λύση είναι να βάλουμε μερικές από αυτές στο πιάτο του μαζί με καινούριες τροφές ή τροφές που προηγουμένως είχε απορρίψει. Τα παιδιά συνήθως χρειάζεται να δοκιμάσουν μια νέα τροφή πολλές φορές προτού αρχίσει να τους αρέσει.
Το να προσφέρουμε κάτι επιθυμητό από το παιδί, σαν μέσο επιβράβευσης που δοκίμασε ένα τρόφιμο, αυτομάτως δημιουργεί επιθυμία για το τρόφιμο της επιβράβευσης και αποστροφή για το άλλο. Επομένως καλό θα είναι να παρουσιάζουμε όλες τις τροφές σαν το ίδιο ελκυστικές.
Φροντίζουμε να δίνουμε το παράδειγμα τρώγοντας σωστά εμείς οι ίδιοι.
Τα παιδιά, ιδίως μικρής ηλικίας, είναι πιθανότερο να μας μιμηθούν παρά να ακούσουν τις συμβουλές που θα τους δώσουμε. Γι' αυτό το λόγο, είναι σημαντικό να είμαστε πρόθυμοι και να δοκιμάζουμε με ευχαρίστηση νέα φαγητά μπροστά τους. Καλό θα είναι, επίσης, να γευματίζουμε από κοινού και στο οικογενειακό τραπέζι να υπάρχει ποικιλία τροφίμων και χρωμάτων για να απολαύσουμε.
Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα να μάθουν να αγαπούν το φαγητό. Άρα όλοι οι γονείς θα πρέπει να καταβάλλουν τη μέγιστη δυνατή προσπάθειά τους για να το πετύχουν. Μετά από αυτά, ακόμη πιστεύεις ότι είναι τόσο δύσκολο; Εγώ πάντως όχι!
Ήλια